- мардумгиёҳ
- [مردم گياه]ниг. меҳргиёҳ
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.
меҳргиёҳ — [مهر گياه] 1. гиёҳе, ки решааш монанд ба шакли одамист ва дар тибби Чин истеъмоли зиёд дорад, астаранг 2. растание, ки аз рӯи ақидаи хурофӣ ҳар кас бехи онро бо худ дошта бошад, ҳама ба ӯ меҳр мебанданд ва дӯсташ медоранд, мардумгиёҳ … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
одамгиёҳ — [آدم گياه] гиёҳи машҳур, меҳргиёҳ, мардумгиёҳ … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
сатранг — [سترنگ] биол. гиёҳе, баргҳои ба барги анҷир монанд ва гулҳои сафед дорад, меҳргиёҳ, мардумгиёҳ … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
ябрӯҳ — [يبروح] а. бот. як навъ гиёҳест, ки бех ва решаи он ба шакли одам аст; астаранг, меҳргиёҳ, мардумгиёҳ … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ